ខ្ញុំបាទពុំមែនទើបតែបានរៀនសូត្រ នូវសិទ្ធិបញ្ចេញមតិយោបល់ នៅពេលដែលបានមកដល់ សហរដ្ឋអាមេរិកនេះទេ ខ្ញុំបាទបានរៀនតាំងតែពី ខ្ញុំអាយុបាន១៥ឆ្នាំម្លេះ គឺរៀននៅពេលដែលខ្ញុំ នៅក្នុងព្រៃជាមួយខ្មែរក្រហម នៅពេលដែលខ្ញុំនៅជាលោកសង្ឃ ។ គេបានបង្ហាត់បង្រៀនខ្ញុំថា យើងទាំងអស់គ្នា ទាំប្រុសទាំងស្រី ទាំងចាស់ទាំងក្មេង គ្រាប់ជានថ្នាក់ ឬនិន្នាការនយោបាយ ទាំងអស់ អាចមានសិទ្ធិសេរីភាពស្មើគ្នា នូវសិទ្ធបញ្ចេញមតិយោបល់ ឬសម្តែងមតិយោបល់ ដោយមិនត្រូវប្រកាន់ទោសពៃអ្វីឡើយ គឺយើងមានសិទ្ធិទិទៀនគ្នា ឬណែនាំគ្នាទៅវិញទៅមក គឺយើងត្រូវស្រឡាញ់គ្នារាប់អានគ្នា ដូចបងដូចប្អូន ឬជាភាតរៈភាព ឬភាពជាបងប្អូន មិនត្រូវប្រកាន់ មិនត្រូវរើអើងគ្នាឡើយ អញ្ចឹងហើយទើបគេបង្កើត ពាក្យអោយហៅគ្នាថា “សមៈមិត្រ” រួចហើយទើបគេបង្កើត អោយមានការប្រជុំទិទៀនគ្នា ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីជួយកែរលំអរគ្នា ក្នុងនាមជាមិត្តភ័គ្រ ជាបងជាប្អូនគ្នានិងគ្នា ។ ខ្ញុំបានខំរៀនសូត្រ និងអនុវត្តតាមគោលការណ៍នេះ រហូតដល់ខ្ញុំបានយល់ច្បាស់ នូវគោលការណ៍បដិវត្តន៍ ឬគោលការណ៍បក្សកុម្មុយនិស ។ គឺគេអបរំអោយចេះធ្វើការងារ យ៉ាងសកម្មគ្រប់គ្នាៗ មិនត្រូវនៅស្ងៀម ឬទ្រឹងនៅមួយកន្លែង ដោយមិន មានធ្វើអ្វីសោះនោះទេ ។ រួចហើយគេបានបង្ហាត់ អោយចេះកសាងខ្លួន អោយក្លាយទៅជា មានគោលជំហររឹងមាំមោះមុតក្លាហាន ជាគំរូគេ ដើម្បីឈានទៅជាអ្នកដឹកនាំ ។ល។
ចំណែកខ្ញុំធ្វើបាននូវអ្វីៗដែលអង្ការគេតម្រូវ តាំងពីខ្ញុំអាយុបាន១៥ឆ្នាំម្លេះ ដូច្នេះអង្ការគេបានបញ្ចូលខ្ញុំ អោយទៅជាកម្លាំងស្នូលរបស់បក្ស ជាដៃស្តាំរបស់បក្ស ឬពាក្យសំងាត់ក្នុងបដិវត្តគេហៅ ថា “សម្ព័ន្ធយុវកក” ជនសម្ព័ន្ធយុវកកនេះ ជាជនកម្មាភិបាលដឹកនាំគេ បន្ទាប់ពីបក្សឬបក្សជន ហើយខ្ញុំបានទទួលនាទីនេះ តាំងពីពេលនោះមក ហើយប្រហែលជាមិនសូវមានទេ ដែលបាន ទទួលនាទីនេះនៅវ័យក្មេងដូច្នេះ ។ មុននិងទទួលបានតួរនាទីនេះ ខ្ញុំបានអង្ការគេចាត់តាំងធ្វើជាគ្រូបង្រៀនក្មេង បន្ទាប់ពីទទួលនាទីនេះ ខ្ញុំត្រូវបានគេជ្រើសរើស ធ្វើជាស្មៀនរបស់ព្រះសង្ស ជាតំណាងតំបន់ទី៣ រួចបន្ទាប់មកធ្វើជាអគ្គលេខាធិការ តំបន់ទី៣ ផ្នែកលោកសង្ឃ ដែលមានអាយុ១៥-១៦ឆ្នាំម្លេះ ។ល។ នេះជាតួរនាទីដែលខ្ញុំបានធ្វើ នៅសម័យមុន១៧មេសាឆ្នាំ៧៥ ។
សូមទោសខ្ញុំមិនយល់អំពីបំណង របស់អ្នកក្នុងប្រកាសខាងលើនេះទេ !
តើអ្នកយល់ដូចម្តេចចំពោះសិទ្ធបញ្ចេញមតិក្នុងរបបខ្មែរក្រហម បើប្រៀបធៀបបច្ចុប្បន្នដែលអ្នកបានទៅរស់សហរដ្ឋអាមេរីក ?
អ្នកបានកោតសសើរអំពីអ្វីដែលពួកខ្មែរក្រហមបានធ្វើក្នុងកំលុងពេលដែលអ្នកបានរស់នៅជាមួយពួកគេ អ្នកបានកោតសសើរអំពីវីរៈភាពរបស់អ្នកក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ។
តាមខ្ញុំយល់ អ្នកប្រាកដជាឲ្យតម្លៃសិទ្ធបញ្ចេញមតិនារបបខ្មែរក្រហមខ្ពស់ជាងនៅកម្ពុជាបច្ចុប្បន្នហើយមែនទេ ?
ចូលចិត្តចូលចិត្ត
សូមអរគុណ cambod1 ដែលមានចម្ងល់ ចំពោះការប្រកាសរបស់ខ្ញុំខាងលើ ! ខ្ញុំសូមជំរាបថា រឿងដែលខ្ញុំបាននិយាយខាងលើ គឺចង់បញ្ជាក់ប្រាប់អស់លោកថាៈ ពួកខ្មែរក្រហមបានបង្ហាត់ អ្វីខ្លះមកលើខ្ញុំ ឬក៏ខ្ញុំបានទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនអ្វីខ្លះ ពីខ្មែរក្រហមជំនាន់នោះ ។ ហើយចង់ យកមកប្រៀបធៀប ជាមួយរបបប្រជាធិបតេយ្យ អាមេរិក និងប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យនានា លើពីភពលោក ថាតើវាខុសគ្នាយ៉ាងណា ? តើហេតុអ្វីបានជា មនុស្សមួយចំនួន មិនទទួល ស្គាល់ប្រជាធិបតេយ្យ ឬសិទ្ធបញ្ចេញមតិយោបល់ ជំនាន់ខ្មែរក្រហម ហើយតើមានអ្វីខុសពី សិទ្ធបញ្ចេញមតិយោបល់ នៅប្រទេសកម្ពុជាយើងសព្វថ្ងៃនេះដែរ ? ពីព្រោះខ្ញុំតែងតែឮលោះ ថ្ងៃតិចណាស់ ដែលវិទ្យុមួយចំនួនបានផ្សាយ ថាមានការពិបាក ក្នុងការបញ្ចេញមតិយោបល់ ដោយមានគេគាបសង្កត់យ៉ាងនេះយ៉ាងនោះ គឺខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើហេតុអ្វីបានជាគេ អនុវត្តនូវការ បញ្ចេញមតិខុសៗគ្នា ហើយតែងតែឈ្លោះប្រកែកគ្នា អំពីការបញ្ចេញមតិយោបល់នេះ ? តើអស់លោកអាចជួយវែកញែក និងពន្យល់ នូវអំពីការខុសប្លែកគ្នា រវាងរបបខ្មែរក្រហម រវាងរបបប្រទេសសេរី និងរវាងរបបកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ ចែកខ្ញុំនិងអស់លោកគ្រប់និន្នាការនយោបាយ នៅទីនេះបានទេ ?
ហើយលោកបាននិយាយថា ខ្ញុំលើកតំកើង និងសសើរ សិទ្ធិបញ្ចេញមតិយោបល់ របស់ខ្មែរក្រហម មិនពិតប្រាកដទេ គឺខ្ញុំគ្រាន់តែលើកមកប្រាប់ថា តើខ្លួនខ្ញុំបានទទួលការបង្ហាត់ បង្រៀន រឿងសិទ្ធិបញ្ចេញមតិយោបល់ ពីណាមក នៅពេលណា នៅកន្លែងណា ដើម្បីជៀស វាងក្នុងការនិយាយខ្វះការពិត ។ល។
ហើយខ្ញុំសូមបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថា៖ ខ្ញុំមិនដែលបានទទួល ការអបរំពីខ្មែរក្រហមថា អោយចេះរករឿង ដុកដាន់ ឬត្រូវតែសម្លាប់មនុស្ស ដើម្បីជាគុណសម្បត្តិ ឬជាអ្នកល្អ ចំពោះបដិវត្តឬខ្មែរក្រហមក៏អត់ទេ ហើយខ្ញុំបានអនុវត្តិនូវ គោលនយោបាយទាំងនេះ រហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំបានលាចេញពីពួកខ្មែរក្រហម នៅថ្ងៃទី៧ខែ៧ឆ្នាំ៧៩ ហើយពួកខ្ញុំ និងខ្ញុំផ្ទាល់ពុំដែលបានទទួលការ គំរាមគំហែង ពីខ្មែរក្រហមសោះឡើយ ហើយពួកខ្ញុំពុំដែល ត្រូវបានពួកខ្មែរក្រហមណាមួយ យកទៅធ្វើទុក្ខទោស ដោយសារតែការ បញ្ចេញមតិយោបល់ នេះឡើយ ជាពិសេសចំពោះខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់តែម្តង ជាក់ស្តែងពីចុងឆ្នាំ៧៥ រហូតចុងឆ្នាំ៧៧ ខ្ញុំមិន មានមុខងារអ្វីទេ សូម្បីតែមេពួកក៏ខ្ញុំអត់ដែរ ខ្ញុំនៅក្រោមអ្នក១៧មេសាទៅទៀត ខ្ញុំអាចទិទៀន មេពួក មេក្រុម និងមេកងខ្ញុំ គ្រប់ពេលវេលាដែលខ្ញុំបានឃើញ កំហុសរបស់ពួកគេ ហើយគេបាន ទទួលនូវការទិទៀនពីខ្ញុំ ដោយរីករាយ ។ ហើយបន្ទាប់មក គេបានតម្លើងខ្ញុំ អោយខ្ញុំធ្វើមេកង ក៏គេមិនបានទាមទារថា មិត្តឯងត្រូវតែសម្លាប់មនុស្ស អោយបានម្នាក់ ឬមួយរយនាក់ ទើបអោយខ្ញុំឡើងធ្វើជាមេកងនោះ ក៏អត់ទេ គឺគេទាមទារអោយមានគុណសម្បត្តិល្អ ធ្វើការងារសកម្មជាធម្មតាប្រចាំថ្ងៃ គឺភារកិច្ចជាកងទ័ពការពារព្រុំដែន តែប៉ុណ្ណោះ ។ល។
ខ្ញុំបានបំរើកងទ័ពក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិប្បតេយ្យ ចំនួន៤ឆ្នាំ គឺខ្ញុំពុំដែលបាន ត្បកក្បាលមនុស្ស ពុំដែលបានវាយមនុស្ស ពុំដែលបានចាប់មនុស្សចង និងពុំដែលបានសម្លាប់មនុស្ស ណាម្នាក់ឡើយ ឬក៏បានឃើញអំពើទាំងអស់នេះ ដោយផ្ទាល់ភ្នែកខ្ញុំឡើយ លើកលែងតែ ជនជាតិ ពីរនាក់ដែលខ្ញុំមិនដែលស្គាល់ ដែលខ្ញុំបានសម្ភាសជាមួយវិទ្យុអាស៊ីសេរី ។ល។ គឺខ្ញុំមិនដឹងថាពួកខ្មែរក្រហម បានសម្លាប់មនុស្សរាប់លាននាក់នោះ ក៏អត់ដឹងដែរ គឺទើបតែដឹង នៅពេលក្រោយពីខ្ញុំចេញពីខ្មែរក្រហមទេ ។ល។
បើអស់លោកមានចម្ងល់ចង់សួរខ្ញុំ នូវរឿងអ្វីមួយដែលអស់លោកឆ្ងល់ ខ្ញុំមិនស្ទាក់ស្ទើរនិងឆ្លើយ ទេ ប៉ុន្តែតាមការយល់ដឹងរបស់ខ្ញុំ ។ល។
ពាក្យគួរឬពុំគួរ សូមអភ័យទោស និងអធ្យាស្រ័យ ។ សូមអរគុណ !
ចូលចិត្តចូលចិត្ត
អរគុណចំពោះមិត្តដែលបានឆ្លើយតបចម្ងល់របស់ខ្ញុំ !
សូមអភ័យទោស បើមិនយល់ទាស់ទេចំពោះការសន្ទនានេះ !
តាមការអត្ថាធិប្បាយរបស់មិត្ត ខ្ញុំជឿរថាមិត្តពិតជាស្រឡាញ់សេរីភាព និងលទ្ធិប្រជាធិប្បតេយ្យ តែការយល់ដឹង និងអ្វីដែលមិត្តបានមើលឃើញនៅក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិប្បតេយ្យ គឺដូចជាអ្វីដែលកងទ័ពខ្មែរក្រហមមួយចំនួនបានដឹង បានឃើញនាសម័យនោះដែរ ។មិនដឹងថាមិត្តធ្លាប់រស់ជាមួយក្រុមគ្រួសារមិត្តដែរ ឬក៏ធ្លាប់បានសុំច្បាប់ទៅលេងនៅស្រុកកំណើត នៅក្នុងអំលុងសម័យខ្មែរក្រហមកាន់កាប់អំណាចដែរឬទេ ។កងទ័ពខ្មែរក្រហមមួយចំនួនពិតជាមិនបានដឹងអំពីព័ត៌មាន ឬសុខទុក្ខរបស់ក្រុមគ្រួសារផ្ទាល់របស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្តេចទេនាសម័យនោះ ។
ខ្ញុំសូមឲ្យមិត្តស្វែងយល់ឲ្យបានច្រើនអំពីរបបខ្មែរក្រហម តាមរយៈសាវនាការសាលាក្តីខ្មែរក្រហម ឬតាមរយៈគេហទំព័រ http://www.dccam.org/ http://www.krtrial.info/
មិត្តនឹងបានយល់ច្រើនថែមទៀត ។
ដោយការរាប់អានពីខ្ញុំ!
ចូលចិត្តចូលចិត្ត
អរគុណលោក cambod1 ដែលបានឆ្លើយតប យ៉ាងក្បោះក្បាយ ហើយព្រមទាំងមានសំនួរ បន្ថែមផង ។
កាលចុងឆ្នាំ១៩៧៧ ខ្ញុំត្រូវបានស្នងការកងវរៈខ្ញុំ គាត់បញ្ជាអោយខ្ញុំទៅដេកពេទ្យ ដោយសារ ជម្ងឺគ្រុនចាញ់ ដោយខ្ញុំមិនចង់ទៅ តែគាត់បានបង្ខំអោយខ្ញុំទៅ ខ្ញុំក៏ទៅ តែខ្ញុំដេកពេទ្យបានតែ បីថ្ងៃទេ គេអោយខ្ញុំដេកពេទ្យមួយអាទិត្យ គឺខ្ញុំបានសុំច្បាប់ពេទ្យ ទៅលេងជីដូនជីតា មាមីងបាន បីថ្ងៃ តែសហករណ៍ ដែលពួកគាត់នៅនោះ ពុំមានការខ្វះខាតអ្វីទេ គេមានហូបគ្រប់គ្រាន់ ហើយពួកនារីពេទ្យគេបាន អញ្ជើញខ្ញុំទៅលេងមន្ទីរពេទ្យ ដែលនៅក្នុងវត្តលោកមួយ គេបាន រៀបចំបាយទឹក មានបង្អែមពីរមុខ និងមានសមស្លាបព្រា ពីរគូរដូចលោកអញ្ចឹងដែរ ដូច្នេះវា អស្ចារ្យណាស់ដែរ បដិវត្តគេនោះ មេពេទ្យក្រមុំទាំងពីរនាក់ គេអង្កុយនិយាយសំណេះ សំណាលលេងយ៉ាងយូរដែរ រហូតដល់សុំគេត្រឡប់ទៅផ្ទះជីដូនខ្ញុំវិញ គេបានឃាត់អោយខ្ញុំ សម្រាកនៅកន្លែងគេដែរ តែខ្ញុំមិនហ៊ាន ម្យ៉ាងដោយសារមកលេង ជីដូនមិនមែនមកលេង ពេទ្យទេ ហើយខ្ញុំនឹកជីដូនខ្ញុំណាស់ផង បែកគាត់អស់បីឆ្នាំទៅហើយ មិនដែលបានជួបសោះ ។ ពួកគាត់ទាំងអស់គ្នា រាក់ទាក់ខ្ញុំណាស់ ហាក់បីដូចជាខ្ញុំធ្វើធំណាស់អញ្ចឹង តាមពិតខ្ញុំជាយុទ្ធជន គឺធម្មតា ស្លៀកពាក់ខោអាវមាន បំណះយ៉ាងច្រើនផង បានប្រាប់នារីពេទ្យថាអត់មានធ្វើអីធំទេ ក៏គេមិនមិនជឿខ្ញុំដែរ ពីព្រោះខ្ញុំប្រាជ្ញនយោបាយច្រើន ហើយមិនចាល់ផង ។ នៅលេងជាមួយ យាយ និងពូមីងបានពីរយប់បីថ្ងៃ ហើយក៏បានត្រឡប់ទៅពេទ្យវិញ និងព្រឹកឡើងដល់ពេល ត្រឡប់ ទៅព្រុំប្រទល់ដែនវិញ ។ ក្នុងរយៈពេល៧ថ្ងៃនេះ គឺខ្ញុំមិនបានឃើញអ្វីដែលអាក្រក់គួរ អោយកត់សម្គាល់ ក៏អត់ទេ ឃើញពួកប្រជាជនគាត់រស់នៅ យ៉ាងសប្បាយទៅតាម របៀបរបប ថ្មីរបស់គេ តែរឿងពិតប្រាកដ ខ្ញុំអត់បានឃើញអត់បានដឹងទេនាពេលនោះ ពិព្រោះគ្មានពីណា រាយការណ៍ ឬប្រាប់ខ្ញុំអំពីរឿងអាក្រក់ទេ គឺមានតែរឿងមួយគត់ គឺរឿងប្រើប្រាស វិទ្យុម៉ាញ្ញេរ មិនស្មើភាពគ្នា ខ្ញុំក៏ជួយអោយយោបល់ថា បើមានគេប្រើដែរ យើងទុកប្រើដូចគេដែទៅ បើដកគឺ ត្រូវដកទាំងអស់គ្នា ទើបានស្មើភាពគ្នា ពូនោះគ៏គាត់ធ្វើតាមខ្ញុំប្រាប់ គឺគាត់បានទុកវាស្តាប់ដូច គេដែរ និយាយនេះចំពោះតែមេៗប្រធានសហករណ៍ និងមេឃុំ រឿងនេះមិនធម្មតាទេ គឺប្រើ ល្បិចរៀងៗខ្លួន ខាងប្រធានសហករណ៍ និងប្រធានឃុំ គេថាធ្វើតាមគណៈស្រុកបានប្រាប់ ហើយពូនោះគាត់ថាគាត់ធ្វើតាម កងទ័ពភាគបានប្រាប់ តាមពិតគាត់មិនបានដឹងថាខ្ញុំ នៅអង្គភាពអីផង ចេះតែកុហក់គេទៅ គេខ្លាចដែរ តាមពិតខ្ញុំនៅក្នុងអង្គភាពទ័ពតំបន់សោះ ហើយគ្មានបុណ្យសក្តិអីសោះ រឿងនេះខ្ញុំទើបតែបានដឹងកាល ពី២-៣ខែមុននេះទេ ដោយពូ នោះគាត់បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំ ហើយគាត់បានប្រាប់រឿងច្រើនទៀត ដែលបណ្តាលអោយមាន ការកាប់សម្លាប់គ្នាយ៉ាងធូរៗដូចសត្វមាន់ទាអញ្ចឹង ។ តែយ៉ាងណាក៏ដោយ រឿងនេះវាស្មុគ្រ ស្មាញណាស់ បើតាមខ្ញុំយល់ គឺការសម្លាប់ខ្មែរនេះ គឺមានជាប្រព័ន្ធ តាមខ្សែរស្រឡាយ ដែលគេបានរៀបចំរួចស្រេចជាយូរណាស់មកហើយ វាមានជាវគ្គរបស់វា គឺវគ្គទី១ វគ្គទី២ និងវគ្គទី៣ ហើយនិងវគ្គទី៤ យួនចូលស្រុកយ៉ាងស្រួល…មែនទេ ? ខ្ញុំធ្លាប់លេងរែក ដែលគេ បានអោយឈ្មោះរែកនោះថា “មួយអម្រែកចាញ់” បើមិនរែកចាញ់ ដូច្នេះបើរែកក៏ចាញ់ មិនរែក ក៏ចាញ់ បើយើងមិនចេះលេង ដើរចូលសួងគេ វាអញ្ចឹងហើយ ខ្ញុំធ្លាប់បានបើកអោយគេរែក រហូតដល់ប្រាំអម្រែកឯណោះ រួចហើយខ្ញុំរែកគេតែមួយអម្រែកទេ គឺរែកស្តេចតែម្តង មានអីទៀត តែគេរែកស្តេចបានហើយចាញ់គេហើយ ! មែនទេ ?
ចូលចិត្តចូលចិត្ត